ایمان فلاح کاظمی
ذهن من,سمفونی کلمات و دنیای ناگفته و ناشناخته ی آدم هاست که نت های آن را به رشته تحریر در می آورم
دوست داشتن را جار بزنید
عشق را فریاد بکشید
اما منتظر رفتن ناگهانی نیز باشید
آدمها حتی نمی توانند جلوی رفتن خود را بگیرند.
خواستن توانستن نیست
خواستن,بدست آوردن است.
توانایی انسان با چیزهایی که بدست می آورد سنجیده می شود.
باران که بارید فهمیدم,
میتوان چه آسان اشک ریخت,
و کسی را ندید
و تنها مات و مبهوت بی تمرکز از هر قدم زدن
به صدای باران گوش داد
و آهسته دسته ی چتر را ,
از تنهایی بویید.
کسانی که برای زندگی خود تقلا می کنند
با واژه ی شکست آشنایی زیادی دارند,
\امید\
تنها دلیلی است که آن ها هر بار پس از شکست,
مصمم تر از قبل پیش می روند,
هیچ شکستی قطعی نیست,مگر اینکه نسبت به
امید داشتن خود بی تفاوت شوید.
گریه کن,
ولی لبخندت را جار بزن!
آدم ها خسته از سیلاب غم اند.