پرتقال من

درصد کسایی که از من خوششون میاد به 5% هم نمی رسه؛ ولی اینو میدونم اونا از هر کسی خوششون نمیاد!

گوشه دفترش نوشته بود:
عمیق ترین روابط ادما ب احمقانه ترین دلایل ممکن تموم میشن:)

مادربزرگم همیشه بهم میگفت؛
گفتن دوست دارمشجاعت میخواد.
اگر دیدى کسى به هزار و یک دلیل، از این عبارت طفره میره، بدون شجاعتِ مسئولیت عشقِ تو رو نداره! 
آجر هاى زندگیتو تو قلب کسى بنا کن که خودش بنّا باشه!

-یه استاد داشتیم یه روزازش
سوال شُد:
±چطورنشون بدم کِ دوسش دارم؟!
گفت:‹ چشم هافریادمیزنن . . ›
اگه،فهمید،یاتوچشمات مشکل داره یا؛
دوسش نداری ویااینکه کلا طرف خودش
بُزه کلاس ازخنده رفت رو هوا . .
یه دانشجو بلندشدگفت:
سماخوب به چشمام نگاه کن♥️′📃′ : )!

-ولی به نظرم هیشکی دیگه مثل
محموددرویش دلتنگی روقشنگ
توصیف نمیکنه:
‹ قطعه ای ازمن کنارتوست وقطعه ای
کنارخودم وقطعاتم دلتنگ یکدیگرند . .
می شودبیایی . .💜′🍃^.^: )! ›

یکی از قشنگ ترین چیزایی کِ
امروز خوندم ،این نوشته از الیاس
علوی بود :
خدا کند انگورها برسند . .
جهان مست شود ، تلوتلو بخورند خیابان ها ،
به شانه ی هم بزنند رئیس جمهورها و گداها . .
مرزها مست شوند .
برای لحظه ای تفنگ ها...

- گفتم کِ :
یه وقت با خودت نگفتی ما تو این
سیاهی موهات غرق می شیم و
دیگم راه نجاتی واسمون باقی
نمی مونه؟!خندیدُ گفت :
خب منم همینو می خوام دیگه می خوام
هیچ راه نجاتی نداشته باشی ازم
گفتم : کجای کاری بابا
خیلی وقته دیگه راهی...

آیٰا شک داری که ،
بخشی از وجود منی ؟!
من از چشمان تو آتش را دزدیدم و
مهم ترین انقلاب ها را رقم زدم ،
تو ماهی هستی که در آب حیٰاتِ من
‹ شنا می کنی . .
تو مٰاهی هستی که هر شب از پنجره
کلمٰات من...

- من یک پیرمرددرون دارم کِ :
نشسته گوشه ی خونه سالمندان و
داره چاییشو میخوره و منتظر پیامک
واریز حقوق بازنشستگی شه تا برای
‹ پیرزن اتاق بغلی نبات زعفرونی بخره
و بهش بگه که چقدر حنا به
موهاش میاد🐋′🔓 ›: )!

-امیدوارم روزایی وجودداشته باشه کِ:
‹ قهوه ،مزه ی خیلی خوبی بده . .
لیست آهنگات ، باعث رقصیدنت بشن . .
غریبه ها ، دلیل لبخند زدنت بشن
و آسمون پرستارھه شب ، روحت رو
لمس کنه امیدوارم روزایی باشه که
از زنده بودن لذت ببری🧡′🔓:)! ›

مجنون با انگشت روی ِخاک مینوشت . .
لیلی ؛ لیلی . .
پرسیدند چه میکنی؟!
گفت: چون میسر نیست مرا کام او ؛
عشق بازی میکنم با نام او !(:
± اینجوری باید عاشق بود!💜🗞

-یه جا تو کتاب دلواپسی
فرناندو پسوا خیلی قشنگ
مود منو توصیف میکنه و
میگه :
‹ تنهایی تباهم می کند،
بودن در جمع آزارم می دهد..
حضور دیگران افکارم را می گسلد ،
من با دقّت خاصی در رویای حضور خود
به سر می برم، رویایی که نمی تواند...

یا لیت العناق یُرسل !

‏کاش می شد، آغوش را، [همچون نامه]، سوی دیگری فرستاد.

- عمیقاًدلم یه خیابون گردی می خواد . .
بلال داغ وهوایِ سردوشیشه یِ
بخارگرفته . .
لباس چارخونه وپاییزوخیابون
ولیعصرازاون شبایِ تکرارنشدنی
که ازیه مسیرِپُرترافیک میره
تابیشتردستاتوبگیره وعمیق تر
خنده هاتو بشنوه . . : )!