zendegi

تقویم را نگاه کن!
تاریخ های تلخ
یادآور فراموشیِ محبت است!
هیچ چیز به اندازه فراموشی، نابود نمی کند
گلدان کنار پنجره هنگامی خشکید
که فراموش شد...

در نخستین سطر نامه ات
بنویس \دوستت دارم\
اینجا همه چیز
زود تمام می شود
مانند قرنی که گذشت...

بغض ابر، باران می شود
بغض انسان، اشک
و برگ های پاییز
بغض درخت ....

بمب ها در گهواره ی تاریخ خوابیده اند
تفنگ ها به سکوت ابدی دعوت شده اند
دیگر فریاد غم انگیز هیچ جنبنده ای
گلوی زمین را بغض آلود نخواهد کرد
این آخرین رسالت کتاب است
وقتی قلم ها پایکوبی می کنند
در جشن تولد آگاهی آدمی.

عباس پورعلمداری