سلام ای آنکه جا, در توس داری.
دو تا گلدسته چون فانوس داری.
ضریحت منزل باران بوسه است.
لیاقت بر هزاران بوس داری.
هزاران عاشق دلداده داری.
هزاران غرق در کابوس داری.
هزاران عاشق علامه ی دهر.
چو افلاطون و دیجانوس داری.
گدایان در تو خسروانند
گدایانی چوکیکاووس داری
گداییِّ درِ تو پادشاهیست
مریدی مثل بطلمیوس داری
تمام دشمنان بغض تو دارند
هزاران غرقه در افسوس داری
به هرجا رو کنم ای نور مشرق.
وجودی روشن و ملموس داری.
درون آسمان هم عاشقانی.
چو ناهید و مه و ژینوس داری.
تمام شاعران، مدح تو گویند.
دلی مانند اقیانوس داری.
به زندانی که نامش عشق باشد
هزاران عاشق محبوس داری
درون آتش عشقت اسیرم
گمانم آتش ققنوس داری
تویی ضامن به آهو پس هوایِ
هرآنکس با تو شد مانوس داری
رضا جان گنبدی پاک ومطهر
دوتا گلدسته چون فانوس داری
تو که این قدر پاکی و منزه.
یقیناً ذکر(یا قدّوس) داری.
اماما هر که بر مهر تو دل داد.
یقین دارم که اورا دوس داری.

شاعر مصطفی مدرس پور. ممنوعه ها
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مصطفی مدرس پور شاعر، فیلمنامه نویس، پژوهشگر