جمع اضداد(شبیخون):
بَسکه در اوهام خود با تو مُعلّق میشوم.
عاقبت یکروز، من هم برتو مُلحَق میشوم.
جمع اَضدادم من و هِی خَرق عادت میکنم.
با تمام هوشیاری، گاه اَحمق میشوم.
لحظه ای شیطان نفْسم را عبادت میکنم.
لحظه ای هم مذهبیّ و پیرو حق میشوم.
روز را با نیچه و صادقْ هدایت میروم.
شب به سوی خانقَه راهیّ و الحق میشوم
گاه با بیگانگانِ آنوناکی میروم.۱
در نبیرو، با فضایی ها معلق میشوم
لحظه ای یوفولوژیستم در پی بیگانه هام
گاه مات زور حیدر توی خندق میشوم
گاه از بین مکاتب عاشقم بر داروین
گاه هم(مُستغرقِ در نور مُطلق) میشوم.
گاه میگویم که روحانیست ناجیّ وطن
گَه طرفدار مرام شاه اَسبَق میشوم.
لحظه ای مانند بسم الله با جِن دشمنم
لحظه ای در چشم آن ها خیره و بَق میشوم.
گاه چون بُردار ؛سمت بینهایت میروم
گاه هم مثل لِمیت و حَدّ و مُشتق میشوم.۳
گاه قلبم می شود گنجینه ی اسرارِ غیب
لحظه ای دیگر زبانْ شُل یا دهنْ لق میشوم.
گاه میگویم جهان،بی مرز ومحدوده خوشست.
گاه هم ملی گرا یِ عشقِ بیرق میشوم.
لحظه ای در فکر اوضاع کساد میهنم،
گاه فکر خوبیِ بازار و رونق میشوم .
گاه پیزوری؛هَشلهَف میشود اوضاع من۴
گاه خوشبخت و سوار اسب اَبلق میشوم ۵
دوره ای را از گل واز بوستان هستم جدا
گاه هم مُعتاد بویِ یاس و زَنبق میشوم .
لحظه ای بار غرور علمی ام را می کِشم
لحظه ای گیج ونفهم و خنگ و احمق میشوم.
شُبهه ها بد جور بر مغزم شبیخون میزنند.
من به پشتیبانیِ قلبم، مُوفّق میشوم.
شاعر: مصطفی مدرس پور
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
