جمع اضداد(شبیخون): بَسکه در اوهام خود با تو مُعلّق میشوم. عاقبت یکروز، من هم برتو مُلحَق میشوم. جمع اَضدادم من و هِی خَرق عادت میکنم. با تمام هوشیاری، گاه اَحمق میشوم. لحظه ای شیطان نفْسم را عبادت میکنم. لحظه ای هم مذهبیّ و پیرو حق میشوم. روز را با نیچه...
روزِگاری می رود عمرِ گِران آگاه باش هین که می آید صدای کاروان آگاه باش فرصت ما کمتر از آن که لبی را تر کنیم پیش تر از آن که طی گردد زمان آگاه باش گل به دامان گر بُوَد، آخر مسافر می شود ای مسافر تا به کی چون...
چشمان تو...! شبیخونی بود که من را از پای درآورد! منی ،که تا قبل از دیدن چشم های تو، هیچ تصوری از عشق نداشتم ! و اما چشمان تو! تصویر بی نظیری از نور را برایم در آسمانی که همه ی آن را تاریکی دربر گرفته بود، به ارمغان آورد...
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی
