عین خرافاتست
منه پا در مسیریکه پر از تشویش و آفاتست
نخور زهری که تدبیرش پر از رنج مجازاتست

میان باغ گل تا مخمل آلاله ای دیدی
نبند آسان دل خود را که دل کندن مکافاتست

تمام فرصت عمریکه با دلدادگی طی شد
بنای آب و رنگ بی نظیری از مراعاتست

برای خون دل هایی که پای عاشقی افتاد
اگر نام نشانی مانده این هم از کراماتست

تقلا می کند صید گرفتار و نمی داند
که ازادی و این پرپر زدن ها در منافاتست

شب و مهتاب و آواز شباویزان چه کم دارد؟
برای خانه ی ویرانه الباقی اضافاتست

تمام آنچه را دیدم در این بازار بی مهری
محبت در دل مه پیکران عین خرافاتست
♤♤♤
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)