ای مهربان تابستان، خداحافظی کن
با نور طلاگونت، دل را روشنی کن

ای بلبل خوش آواز، در باغ های سبز
دورهٔ جوانی، اکنون ز تو می گذرد

چشمانت پر از روشنی، در دل باغ عشق
ولی پاییز می آید، با رنگ های سرخ

بادهای خنک، با خود می آورند
قصه های فراق و دردهای سرنوشت

ای چمن زار، در چهره ات غم نشسته است
کاین فصل دگر آمده، با دل های بسته است

پاییز با رنگین کمانش، بر می گردد
و غم جدایی را، از دل می زداید

پس برقص دل ها، با طراوت باران
که زندگی دوباره، در پی غم و جان

پاییز فرامی رسد، با یاد تو در دل
خواب ها و آرزوها، همچنان در دل

تابستانی که گذشت، یادش شیرین است
ولی پاییز آید، و دل را می چسبد

بگذار که با عشق، هر فصل عوض شود
ما را به عشق و شور، به دور از غم برساند.
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
غزل قدیمی