دلم که میگیره ازاین زمونه
غم میکنه تو دلم آشیونه

چاره ای جز صبر وقرار ندارم
زندونی ام راه فرار ندارم



هی به خودم وعده میدم دوباره
میگم زمستون که بره بهاره

خزون با اون رنگ و لعاب نابش
با برگهای قشنگ و آب و تابش...

تموم میشه پامیکشه از خونه
روسیاهی هم به زغال میمونه

امید دارم با گلها پیدا بشی
شادی قلب من تنها بشی

امید دارم سهم دلم تو باشی
شمع و چراغ محفلم توباشی

امید دارم عشق وبیاری واسم
سنگ تموم تو عشق بذاری واسم

خودم بشم مرغک نغمه خونت
ستاره ی قشنگ آسمونت

خداکنه سهم دلم تو باشی..
دونه واسه کفتر دل  بپاشی

باز بیا تا سر بزارم روشونت
تا این دلم نگیره باز بهونت

بازم بیا تا عشق وباور کنم
غصه وغم رو دیگه پر پر کنم

باز،دوباره ازعاشقی بخونیم
تا اخر عمر پیش هم بمونیم

اعظم کلیابی بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
بانوی کاشانی اعظم کلیابی