بیا حالِ دِلِم بی تو خِرواَ

تَمومِ آرِزویام چو سِرآواَ


چو لیوِه بَستِمَه دِل وی خِرواَ!؟

هِنارَسِ دِلِم دو سَر سِر آواَ


گُمُونِم بُردِنَه کُل دِلخوشیمو

همه او هار و بالا سَرخوشیمو


چِنو دَردِ نیانُ جا خوشیمو

هِناسَه سردی کَشی ناخوشیمو


همه آسی زِ دَسِ روزگارن

دِ قورِسو همه سر وِ مِزارن


گِلارَه بَستِنوُ بی هَمقِطارَن

همه سی ریشه یاشو بیقرارَن


خدایا چارَه کو ای حال و روزِ

تَمومه نالیا شو تا وِ روزه


اگر داری اِدایی و ، خُدایی

سِچی سی دَردِمو هِه بی صیایی

حسن سهرابی
sohrabi hassan
sohrabipoem
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
شعرهای حسن سهرابی(ساهر)