دنیا چنین است خدیجه!
ابتدا تابش آفتاب را بر تو عیان می سازد
تا که فریب پرتوهایش را بخوری.
صبح کاذب را بر سر راهت می گذارد،
تا که در دام نسیم صبحگاهی اش گرفتار شوی!
با زیبایی هایش فریبت می دهد،
که گمان کنی خوشبختی!
و بعد دقیقه به دقیقه عمرت را از تو می ستاند
ولی تو باز احساس خوشی و شادی می کنی!
و وقتی دنیای خائن،
با این همه خیانت بر تو چیره شد،
آنگاه همچون رفیقی بی شرف،
دارایی هایت را از تو می گیرد،
و همچون دوستی ریاکار،
خنجر از رو بر تو می کشد!
شعر: ماردین ابراهیم
برگردان: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
