آتش عشقت فکنده در دل افلاک شور
می کشد هر دم به خون صد لاله را خورشید مور

چشم مستت می کند با ناز صد صیاد صید
می رباید عقل را از سر، نگاه مست حور

زلف پرچینت به دام انداخته کیوان را
می کند افسون نسیم گیسویت مه را ز دور

لعل لب چون می چکاند قطره ای از جام ناز
می شود بیخود ز خود، ساقی ز مستی در سرور

تیر مژگانت به قصد جان گردون می رود
می درد هر لحظه صد دل را نگاه پرغرور

موج خون در سینه ام از اشک گلگون می زند
می کند طوفان غم ویران سرای عقل و شور

آه سردم شعله ور سازد چراغ آسمان
می کشد در آتش رشکت فلک را همچو مور

بوی زلفت می برد از خویش عطار چمن
می کند مدهوش و مست نافه را عطر بخور

چشم جادویت به یغما می برد صبر و قرار
می کند افسون نگاهت عقل را از خویش دور

لب فروبستم ز گفتن، لیک دل فریاد کرد
می کند رسوا به عالم عاشق را شوق و شور

مهدی غلامعلی شاهی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی