در منقبت حضرت جوادالائمه...

در منقبت حضرت جوادالائمه (علیه السلام)

(مظهر جود)

نشسته ام که به نظم سخن، زنم قلمی
چکامه ای که بوَد وصفِ شاه ِ محتشمی

محمّدی که تقی هست و هست مظهر جود
چنان که گنج دهد ؛ گر طلب کنی دِرمی

ز نسل شاه خراسان رضا بوَد که عیان
بوَد به مُلکِ عجم از قداستش حرمی

طلوع حضرت خورشید ، از سرِ تکریم
به کاظمین ، چه زیبا بوَد به صبحدمی

جواد ازآن شده نامش که قدوه ی جود است
که هست قطره ای از جود او فزون ز یَمی

بخواه حاجت خود را ز بحر مرحمتش
که بحرها همه در نزد اوست مثلِ نَمی

چنانکه مظهر مِهر است، آن امام همام
نظر کند به دلی که در او غم است همی

به دست عاطفه و بذل و جود، بردارد
غمِ نشسته چو کوهی، ز روی پشتِ خمی

رسد به مقصدِ عالی کسی که در همه عمر
زند به راهِ ولایش به معرفت، قدمی

کسی که جرعه ای از جام مِهر او نوشد
نه جام غیر طلب می کند نه جامِ جمی

مُحبّ ِ اهل ولایت کسی بوَد که به عمر
نه خود ستم بپذیرد، نه می کند ستمی

شفا دهد به نگاهی، دلی که بیمار است
جواد، آن که به عالم بوَد مسیح دمی

چو هست بنده ی درگاه حضرت معبود
«که نیست در حرم دل به غیر او صنمی» ۱

سزد که از سرِ تکریمِ روز میلادش...
در اهتزاز شود روی خانه ها عَلمی

نبود معرفتی بیش ازین که تا بزنم :
کنون به خامه ی طبعم به مدح او رقمی

سرود (ساقی) شوریده دل به مِدحت او
چکامه ای که بَرد نام او ز سینه غمی...

سید محمدرضا شمس (ساقی)
1400/11/22