ربنای شجریان صدایی که بوی خدا...

"ربنای شجریان... صدایی که بوی خدا می‌دهد"

هر بار که صدای ربنای شجریان در گوشم طنین انداز می‌شود، انگار قلبم از زمین کنده می‌شود و به آسمان می‌رود. انگار همه‌ی خستگی‌های دنیا رنگ می‌بازند و جایشان را نسیمی از آرامش پر می‌کند.
چه کسی می‌تواند آن نغمه‌ی ملکوتی را بشنود و بی‌تفاوت بماند؟
صدای استاد، دست آدم را می‌گیرد و آرام به درگاه خدا می‌برد؛ جایی که جز عشق و بخشش، چیزی نیست.

"ربنا لا تُزِغ قُلوبَنا..."
و من، هر بار با این آوا، قلبم را پیشکش خدایی می‌کنم که مهربانی‌اش بی‌انتهاست.

ربنای شجریان، فقط یک اثر موسیقایی نیست؛ یک راز است، یک پنجره‌ی باز به سوی نور. هر بار که می‌خواند، انگار زمان ایستاده و دنیا در سکوت گوش می‌سپارد به دعایی که از جنس آسمان است.
دلتنگی‌هایم را با این صدا تسکین می‌دهم، بغض‌هایم را با این دعا سبک می‌کنم. و هر بار که «ربنا» در جانم می‌پیچد، احساس می‌کنم خدا نزدیک‌تر از همیشه است.
چقدر خوشبختم که در زمانه‌ای زیسته‌ام که شجریان نفس کشیده است. نوایش در رگ‌های این سرزمین جاری است، و ربنایش، تپش قلب ما.
استاد... صدایت جاودانه است. و ما، هر بار با شنیدن ربنا، دوباره عاشق می‌شویم.
تقدیم به استاد شجریان
روحشان شاد و آسمانی