بسمه تعالی غرض از مزاحمت فقط...

بسمه تعالی
غرض از مزاحمت، فقط می‌خواستم به تو اطلاع دهم که قلبم دست توست، و به هیچ‌وجه قصد ندارم آن را پس بگیرم!

عزیز دل،
می‌خواهم اعتراف کنم که به نظرم تو، نه تنها به عنوان یک انسان فوق‌العاده، بلکه به عنوان یک عامل تغییر دنیای من، به طور عجیب و غریبی در هر لحظه‌ی زندگی‌ام وجود داری. برای مثال، روزهایی که تو نیستی، من دقیقاً مثل یک گوشی بدون شارژ می‌شوم! دلم هیچ‌وقت از جای خودش نمی‌افتد، ولی تمام تلاش‌هایم برای پیدا کردن انگیزه برای زندگی، مثل فشردن دکمه پاورِ گوشی معیوب است. کاملاً بی‌فایده!
حالا بگذار این را هم بگویم که وقتی تو می‌خندی، من دقیقاً همان احساس را دارم که در فیلم‌های کمدی وقتی یک شخصیت بامزه کلی اشتباه می‌کند، دیگر نمی‌تواند جلو دوربین از خود فاصله بگیرد! یعنی از یک سو خوشحالم که تو همیشه اینقدر شاد و جذاب هستی، و از سوی دیگر، دارم با خودم فکر می‌کنم که آیا این خنده‌ها به طور رسمی مجوز دارند؟ چون من همینطور عاشق‌تر می‌شوم!
حقیقتش این است که بودن در کنار تو، برای من همانند نوشیدن یک فنجان قهوه داغ است که نه تنها بی‌وقفه انرژی می‌دهد، بلکه برای تمام مشکلات زندگی‌ام هم یک طعم شیرین به ارمغان می‌آورد.
و اگر بخواهم به تو بگویم چقدر دوستت دارم، راستش را بخواهی، حتی یک واژه هم نمی‌تواند اندازه‌ای داشته باشد که به اندازه دل من این عشق را توصیف کند. اما خب... من همین حالا هم از جمله آدم‌هایی هستم که بیشتر از حد معمول در پیام‌ها هم پر از احساست می‌شوم، پس تو باید به من بگویی که حداقل یک متن کوتاه برای تو کافی است یا باید شش‌هزار صفحه دیگر هم بنویسم ؟
[ با احترام : دل‌بسته‌ی تو ]