و من زن این خاکم با...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
و من زن این خاکم
با اشکی که بی‌صدا می‌چکه
با دلی که هنوز با شنیدنِ واژه‌ی ایران گرم می‌گیره
خدایا
نه فقط آسمون‌مون رو نگه دار،
دل‌هامون رو هم
از ترس، از فراموشی،
از خاموش شدنِ امید…
و به اونایی که هنوز
تو مرز ایستادن،
یا دلشون برای یه وجب خاک می‌تپه
یه جمله بگو:
ایستاده‌اید چون ریشه دارید.
باران کریمی آرپناهی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، فریادی از دل زنی ایرانی است که با وجود سختی‌ها، عشقش به میهن خاموش نشده. او از خدا می‌خواهد هم آسمان و هم دل‌های مردم ایران را حفظ کند، به ویژه آنانی که در مرزها ایستاده‌اند و یا دلتنگ وطن هستند. شعر، به آن‌ها اطمینان می‌دهد که استقامتشان به خاطر ریشه‌های عمیق در خاک ایران است.