هیچ اتفاقی اتفاقی نیست بودن ما...

هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست!
بودن ما در خانواده‌های انحصاری خودمون
در پیدا کردن دوستانمون
حتی در انتخاب دانشگاهمون و قرار گرفتن بین‌همکلاسی‌هایی که از قبل اصلا نمی‌شناختیمشون!
محله‌ای که در اون زندگی می‌کنیم و سرکار می‌ریم
ماشینی که از کنارش می‌گذریم
آدمی که ازش خرید می‌کنیم
مَرَضی که دچارش می‌شیم
پرستاری که برامون سرم می‌زنه
اون هندونه‌ای که بعد از خریدش می‌فهیمم ترشیده بوده
چراغی که تا می‌رسیم قرمز میشه
و آسانسوری که در طبقه مَد نظر ما ایستاده
موسیقی که توی یه مغازه می‌شنویم و بعد پیداش نمی‌کنیم
حس دلشوره‌ای که یکدفعه به جونمون می‌افته
حس خوب به آدمی که نمی‌شناسیم.
و تنفری که نمی‌دونیم چرا نسبت به برخی افراد داریم.
هیچ‌کدوم از این اتفاقا و خیلی‌های دیگه اصلا اتفاقی نیست
حقیقت زندگی مثل یه پازل می‌مونه و هر کدو‌م ما تیکه‌های این پازلیم
که اتفاقا به درستی هر چی تمام‌تر، در جایی که باید باشیم
قرار گرفتیم. اگه قرار بود جای هر کدوم از ما باهم عوض بشه
بیشتر از اینکه به کل پازل آسیب بزنیم، خودمون دچار رنج می‌شدیم!
حقیقت هستی اینه که هیچ تکه‌ی اضافه‌ای نداره و دنیا با وجود هر کدوم‌ از ما (حتی بدترین هامون) جای بهتریه!
پس هیچ وقت فکر نکن با مرگ تو دیگران زندگی راحت‌تری خواهند داشت یا به بهتر شدن اوضاع کمک میکنی
نه! تو بخشی از هستی، هستی و حتی کامل کننده اون.
و حتما که، یک دلیلی داشته که الان اینجایی.
و اتفاقا جای هستی، که باید.