ای که از لطف ظهورت جهان...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
ای که از لطف ظهورت جهان جان می‌گیرد
بی‌تو این دهر، زِ رنجِ زمان می‌میرد
در غمِ هجرِ تو، ای مونس دل‌های حزین
هر نفس، سینه زِ داغِ نهان می‌گیرد
گر نسیمِ سحرت بر دلِ ما بگذارد
خارِ این باغ، گلِ ارغوان می‌گیرد
روزی آید جهان زِ عدل تو شود پرنور
هر کران، رنگِ بهار جهان می‌گیرد
زمین از شوقِ وصالت به دعا ماندست
کز ظهورت، جهان جان می‌گیرد
عطیه چک نژادیان
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این غزل، ظهور شخصیتی مُنجى را ستایش می‌کند که جهان با او حیات می‌یابد و بدون او در رنج فرو می‌رود. شاعر، هجران او را موجب غم و اندوه می‌داند و امیدوار است که ظهور او جهان را از عدل و زیبایی پر کند. تمام هستی مشتاق آمدن اوست و از وجودش جان می‌گیرد.