در سیه ترین شب ستاره ای...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
در سیه ترین شب ستاره‌ای سپید شدم
آنجا که سپیده‌دمان در انتظارم
آغوش گشوده بود
و نسیم تمام مرا در قلب رقصانش می‌گستراند
آنجا که مهتاب در لبخند سپیدش می‌درخشید
و زنجره‌ها سکوت بغض مرا، آواز می خواندند
آنجا که هیچ نبود، من نبود
و تنهایی در بی‌نهایت سرشارش استوار بود.
نجمه پاک باز
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، تولد دوباره شاعر در تاریک‌ترین لحظات زندگی‌اش را توصیف می‌کند. در میان ناامیدی، امید (سپیده دم) و آرامش (مهتاب و نسیم) او را در آغوش می‌کشند. سکوت، به آواز تبدیل می‌شود و تنهایی بی‌کران، به استواری و پایداری می‌انجامد. شاعر از نیستی به هستی می‌رسد.