به عمر مثنوی‌ات با تو زیستم، شاعر
و سخت بدرقه‌ات را گریستم، شاعر
اگر چه در همه‌جا آسمان همین‌رنگ است،
قبول می‌کنم، اینجا دل شما تنگ است
درنگ کن که دلم با تو همسفر شده‌است
سفر؟ نه، آه... دلم با تو دربه‌در شده‌است
تو ساده گفتی و من نیز ساده می‌گویم
پیاده‌ام و رفیقی پیاده می‌جویم ......
ZibaMatn.IR
