رودابهی احساسم، محصور است، در تاریکنای دژی، استوار از نامهربانی؛ تنها، سُنبلِ رها در بادِ عشق، میتواند سَمبلی باشد، رهایشِ احساسم را، تا بینهایت پرواز، در رویاهای عاطفه!
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.