خانه ام ویرانی
جامه ام عریانی
عشق بازی من و صبح عدم
چه خوشیها که نمی انگیزد
شهر خالیست ز هیچ
پشت هر هیچ که با هیچ درآمیخته است
هیچ هیچِ دگری پیدا نیست
هر چه چیز است نه چیز
هرچه هست است نه هست
هر چه بود است نه بود
هر چه هیچ است نه هیچ
هیچگاهان که بر آن جادهٔ هیچاهیچ
قدمی در نهم از فرط ملال
مقصدم نیستنم خواهد بود
اندر آن هیچ سرا
نیستن زیستنم خواهد بود
ZibaMatn.IR