ببین چگونه سفر کرده ای از آغوشم
تمام خانه از اندوه رفتنت غَم شد
تودور می شدی و خاطِرَت به من نزدیک
ببین که من کمَرَم زیر غُصه ها خم شد
__
مرا ببخش عزیزم که زود می رنجم...
.
ببین که شُهره شُدم، شهره ی پریشانی
به عشق های دو روزه!به هرچه می خوانی!
ببین چگونه نوشتند شرح حالم را :
قسم به هر چه نگفتند و تو نمیدانی...
__
که بغض میکنم ومی نویسمت: خوبم...
.
منم که ساکنِ چشمانِ مشکی ات بودم
تو پلک میزدی و زندگیم می پاشید...
دلم شبیه به گنجشک روی شانه ی تو
شکست بالم از این تلخی سیاه وسپید !
__
و من پرنده ی زخمی، بدون بال وپرم...
.
نشسته ام به تماشای این در و دیوار
نشانی از تو در این خانه، جستجو بکنم
و شمعدانی خسته که عاشق اش بودی
نشسته ام که به جای تو، گفتگو بکنم!
__
و گفت "رسمِ و فا این نبود "و می دانم...
.
چگونه زنده ام اکنون بدون آغوشت ؟
که زندگیِ من از حَدِّ اعتبار گذشت
هزار خاطره در من نهفته، می گویند :
که نبشِ عشق هم ازدست اختیار گذشت...
__
دلم گرفت،پس ازگریه، مست میخوابم
.
دلم گرفت ، از این حجمِ خالی لیوان
که قطره قطره از امید،خشک و خالی بود
به قحط سالیِ عشقی که رفته از دستم
دلم گرفت، وَ این عینِ خشکسالی بود!
__
مرا ببخش عزیزم ، هنوز آشوبم...
ZibaMatn.IR