جهان کوچک من زیباست
من چون تویی رادارم
که درمیان همهمه ی کلمات و هجومِ خواستن
مثل یک ،پیچک سبز
بر تنِ یخ زده ی واژه ها
ریشه دواندی و
از کالبدِ جانم ،یک پیاله شوق به پرواز
رهانیدی
ومنِ این روزها
عجیب ،درهیاهوی پرواز بر بلندای احساسِ ظریف دخترانه اش
رها از هر فکری، یادی،گذر لبخندی
پرهیجان
چون کودک
با یک بغل شکوفه های زردِ وحشی
تمام دنیایش را در دستانِ تو
درامتدادِ رویای شیرینش
گرم ،بهاری
قدم به قدم
پرسه میزند
و جهانم باتو
تعریف قشنگی ست ...
ZibaMatn.IR