متن سیما یداللهی

برای او که چشمانش بهار بود
پر از شکوفه های سرخ وحشی
در دشت سبز خیال
به وقت کوچ پرندگان مهاجر
برای اوکه لبخندش
تجسم رهایی در هجوم ثانیه های بی قرار
و تو
کوتاه ترین رویای من
گاهی بیا از پشت دیوار بلند رویا
بامن
در خواب و شعر...

صفحه ی ۲۱


برای او که چشمانش بهار بود
پر از شکوفه های سرخ وحشی
در دشت سبز خیال
به وقت کوچ پرندگان مهاجر
برای اوکه لبخندش
تجسم رهایی در هجوم ثانیه های بی قرار
و تو
کوتاه ترین رویای من
گاهی بیا از پشت دیوار بلند رویا
بامن
در...

تو از کدام کهکشان
به بیراهه ی تنهایی ام آمدی
که چون خورشید
به سرزمین سرد کلماتم تابیدی
باتو روشنایی را دیدم
نور را
آغاز را
پرواز را دیدم
دستانم را گرفتی و من
رویش عشق را
در تمنای نگاهمان دیدم

صفحه ی ۴۵

جای تو در شعرانه های من است
کنارم
جایی میان سبزینه خطوط انگشتانمان
این بار حجاب از واژه هایم برداشته ام
هیچ نگو
بیا نزدیک
نزدیک تر
سیما یداللهی

گاهی تورا کنارم حس می کنم
و رد عطر به جا مانده از آخرین پیراهنت
زیر پوستم
هزار انشعاب می شود
و واژه هایی را با خود حمل می کند
که از سرزمین ماه و قصه گریخته اند
من به تو فکر می کنم
به تمام جهان

سیما یداللهی


از...

دست هایت را می گیرم
از آغوش واژه ها
عبورت می دهم
حال
عطر تو
در شعرهایم نفس می کشد

سیما یداللهی

در دور دست ها
صدای خنده هایت
جهانی ازتو پر شد
دستانم درامتداد دستانت
شکوفه داد
وشب
ازمن گریخت

ساعت هایی سرد
ثانیه هایی بی عبور
منو تصویر یک لبخند
و آخرین ضربانِ احساس
که زیر هجومِ واژه ها جان داد
قول می دهم امشب
آخرین سوگواری نبودنت
در شعر هایم باشد
فردا که بیاید
دیگر هیچ ردی از خود
درشعر هایم
نخواهی یافت
فراموش می شوی
ممکن می...

غرقِ توکه می شوم
زمان را گم می کنم
وخیالت
زیر هجوم واژه ها
درهوایِ گرمِ شعر هایم
صدها بارسبز می شود
ومن
لحظه هارا
عاشقانه ،سخت در آغوش گرفتم
که زندگی
همه اش
فریادِ بلندِ آرامش
از نوع زیستن
درمسیرچشمان توست.

محبوبِ من
بگو با من ...حوالی چشمانت
هوا چگونه است؟!
به نظر، چون آفتاب داغِ ظهر تابستان
تیز و پر هیاهو
اما من دوست میدارم همه اش فصل بهار باشد
ابرآلود و خنک
با درختانی پراز شکوفه های ریز صورتی
میان دشت وسیع افکارت
تا چشم می رود سبزی باشد...

جهان کوچک من زیباست
من چون تویی رادارم
که درمیان همهمه ی کلمات و هجومِ خواستن
مثل یک ،پیچک سبز
بر تنِ یخ زده ی واژه ها
ریشه دواندی و
از کالبدِ جانم ،یک پیاله شوق به پرواز
رهانیدی
ومنِ این روزها
عجیب ،درهیاهوی پرواز بر بلندای احساسِ ظریف دخترانه...

کاش میشد برای لحظه ای
بگذاری در نگاهِ بی تاب چشمانت
غرق شوم
مثل همان گذشته ها.
کاش میشد در هوای عطرِ آغوشت
باز هم نفس کشید.
هم مسیرِ من
بدون تو اینجا ثانیه ها بی عبورند..
فرصتی بده ... نرو

خوبِ من
دست احساست را بگیر،
تمامش رابرای خودت کنار بگذار،
بی خیال عبورِ سایه های توخالی وسرد،
درسکوتِ لحظه های بارانی
فقط خودت را سخت درآغوش بگیر،
بی بهانه،گرم،
بهاری...
برای خودت شعر بگو...
قربان صدقه خودت برو...
ترانه ای از نقشِ وهم انگیز یک لبخند...
دلواپس نباش
فردا...

رفتم آسمان هارا تماشا کنم
چشمانم به هرسو
به هوای بویِ عطرِ تو
تمام خاطره هارا گشته
با یک چتر
که خیس از سکوتِ باران خورده ی فاصله هاست
رفتم باران ها را تماشا کنم
سیلِ هجوم قطرات
که بر سرِ تنهایی ام می ریخت
و مرا
تا انتهای رویای...

احساست می کنم
باهمان ردِ لبخند
با همان برق چشمان خرمایی تیره ات
با همان عطرِ تیزِهمیشگی
باور کن اینجا کسی
میان بی مرز ترین رویا
در عمقِ قصه های هزارو یک شبش
هزار و یک شب
با تو زندگی می کند
من احساست می کنم
در مجنون ترین حالتِ...