من از یک جا ماندن بیزارم ولی تو مرا یک جا نگهدار و برای یک دقیقه هم که شده در خیالت جابه جا نشو. مردمک هایت را دقیقا مماس مردمک هایم نگهدار و به اندازه یک هکتار گندمزار ، در نگاهم جوانه بزن. جهان حوالی ما به احترام ایستادن ما از حرکت باز خواهند ایستاد. ابرها آنقدر به سرمان نزدیک خواهند شد که نفس هایمان بوی باران بگیرد. دستانت را به من بده و به من خیره شو، نگه داشتن تو در همین حالت، مثل آسودن صد پروانه ی زیبا روی یک شاخه گل است. احتیاج به هیچ حرکتی نیست. فقط به همینجا فکر کن، همینجا، همینجا که یک عاشقانه ی بی ادعا به شهر پشت کرده و دارد جوراب هایش را در دلخوشی کفش دوزک ها نو می کند.
ZibaMatn.IR