ای کودک
در پستوی دلتنگیم خفته ام
تا که تصویرت را در ذهنم نقاشی کنم
لبخندها زده ام به سرنوشت تلخم
و عجباء که تنها لبخند اعجازم تو هستی کودکم
تو را من در آیات گلهای شقایق دیده ام
تو را من در اذان طلوع ستارگان دیده ام
فریادم خموش است
زیرا آرامش توئی
بدان که در افکار و رویاء و خلسه ام نشسته ای
آرزو گشته ای
مه و بانگ و صدا و نوا گشته ای
ای تار و پود فرش زرین زمینی
عرش را کبریایی کن
ای الاههء پردیس بهشتی
ای فرزند
ای کودکم...

سعید کنف چیان
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
پردیسان