(بی گمان می گذرد)
بی گمان،
خواهد رسید روزی،
که بشویی دست و دلت را،
در جوی روان
بی گمان آید روزی،
تا بنشینی کنار آتش
چای بنوشی با شیرینی عمر
زندگی را باز ببینی،
که باز می خندد به روی تو
نترس ای جانم، نترس...
بی گمان از پس این غروب دلگیر،
آید روزی،
که آفتاب دلت دوباره گرم باشد
زمستان باز خواهد رفت
و تو باز،
جوانه خواهی زد
رشد خواهی کرد
بی گمان،
این غم و دلتنگی تو می گذرد
هم چنان گر بگذشت،
باز هم می گذرد

محبوبه کیوان نیا(محبوبه_شب)
ZibaMatn.IR