چه حس خوبی ست وقتی نام خودت را از دهان کسی می شنوی که او را دوست داری. بخشی از رمان آروشا
اگر کمی مهربان بودی، به هیچ جای دنیا برنمی خورد جز دل من، که قدر یک دنیا، خوشحال می شد محبوبه شب
(سیب ممنوعه) سیب را، آدم و حوا گاز زدند سیب افتاد و نیوتن پی به جاذبه برد ولی هیچ کس ندانست، نه جاذبه اهمیتی داشت، نه بهشت راز آن، عشق ممنوعه ی سیب، به زمین بود (محبوبه شب)
من تو را می دانم، وقتی سوال هایم را بی جواب می گذاری وقتی چشم هایت را از من می گیری من تو را بلدم، وقتی جز من، از همه چیز حرف می زنی وقتی دست هایت را با غرور به سینه می زنی اما تو مرا نیاموختی، وقتی با...
از روز ازل، زن را با راز آفریدند و مرد را، برای نیاز این راز و نیاز با هم درآمیختند و عشق متولد شد محبوبه شب
ساحل را ترک کردم بادبان ها را کشیدم اما تو هنوز، در اسکله انتظار مرا می کشی دیر آمدی با منطق من، نبودن با بودنِ فرضی، تعبیر نمی شود به خانه ات بازگرد دریا آرام و باد موافق است در این هوا، دل به دریا سپردن، عالمی دارد
ای آن که وفا را بدریدی وز حرمت ما هیچ ندیدی دنیا بر قاعده ی سبز نچرخد پاییز بیاید، همه معکوس بگردد محبوبه کیوان نیا(محبوبه شب)
اولین تنفس زندگیت، یادت هست؟ اولین فریادت، یادت هست؟ روزهای قشنگ کودکی، الاکلنگ بازی، یادت هست؟ طعم شیرین بستنی، بادکنک بازی، یادت هست؟ عاشقی، نوجوانی شب تا صبح خیال بافی، یادت هست؟ زندگی یعنی؛ پرواز پروانه زندگی یعنی؛ شوق دیدار بهار بوسه بر قامت ماه در تابستان زندگی یعنی؛ نبرد...
با یک بغل داوودی زرد، از راه می رسی و زورق سیال قدم هایت، بر کرانه ای از ترانه، در گوش هایم، پهلو می گیرند پاییز، گام به گام با تو هر روز، رنگ به رنگ، خاطره می سازد، و با باد، در موهایت بازی می کند در کولی قرمزت،...
(بی گمان می گذرد) بی گمان، خواهد رسید روزی، که بشویی دست و دلت را، در جوی روان بی گمان آید روزی، تا بنشینی کنار آتش چای بنوشی با شیرینی عمر زندگی را باز ببینی، که باز می خندد به روی تو نترس ای جانم، نترس... بی گمان از پس...
شعرها شعرها، مرا در خود می پیچند مچاله می کنند دستانم، بر فراز کاغذهای سفید انتظار، بال می گیرند و با دردنامه هایی از پروانه های بنفش، بر اندامم بوسه می گذارند و من شاهدی تسلیم، تنها نظاره گر، بر افکار ذهن درگیرم در میان جمعی از روزمرگی ها و...
