متن جوانه

خواست بهار را بفهمد، جوانه زد...!

آریا ابراهیمی

چه لذتی داشت بهار
اگر عشق با دست هایش
گره دوری مان را باز می کرد
تو از جاده ی انتظار می رسیدی
و پر مهرتر از باران
بر من می باریدی
بذر دوست داشتنت
در باغچه ی سبز دلم
جوانه می زد
و آنگاه شکوفه های بوسه ام
بر...

بگو چگونه شکوفا نشوم ؟
مجاور فوکو و تودورف
 که رخنه کرده ای  در زاویه دیدشان
و به اعجاز می کشانی  انگشت های جهان را 
 دست پروده ی گدام درخت تناوری؟
که جوانه را خوب می فهمی
مریم گمار

در امتداد صفر عاشقی
اندوه نداشتنت
در من جوانه می زند
ای کاش آمدنت
همچون خواب همیشگی
تعبیر می شد
تا دلتنگی هایی
که در قلبم ریشه کرده اند
به چشم هایت
گره می خورد

مجید رفیع زاد

یک تو برایم کافی است
تا که دست هایم
سرمای هیچ زمستانی را
حس نکنند
و هیچ برفی
باغچه ی کوچک احساس قلبم را
سفیدپوش نکند
یک تو از همه ی دنیا
برایم کافی است
برای جوانه زدن
در بهاری که در پیش است


مجید رفیع زاد

در نگاهم هزار سروده می خوانی
در صدایت هزار نغمه می بینم
در کویری که دشت خشکی خالیست
بر لبان تو من هزار جوانه می بینم

ولی من همون جوونه ای بودم که تو صدات شکوفه داد🌿❤️

از ابرها باریدیو سیل شدی و این ویرانه را ویرانه تر کردی و رفتی ، جای تو دریاست میدانم خاصیت تو آمدن و رفتن است . بعد تو اما جوانه ها در این ویرانه سر بر آوردند ، و به من زندگی بخشیدند . و من باز منتظر می ماننم...

از تبار کدامین بهاری
که هر روز در قلبم جوانه میزنی ؟

آریا ابراهیمی

انصاف نیست
جوانه ها ...
در سرزمین سیمانی بخوابند
آنها معصوم اند
معصومانه پناهشان دهیم
تا شب را احساس نکنند
تا ندانند
در امتداد شب...
شبی بی پایان نشسته است

رعنا ابراهیمی فرد (رعناابرا)

بهار را ببین
چگونه از خود می تکانَد
برگ های فرسوده را ،
تو هم جوانه ای بزن ، سبز شو
بهار ادامه ی لبخندهای تو خواهد بود...!

من احتیاجی به بهار ندارم!
برای نو شدن برای تازه شدن
تنها کافی ست...
تبِ داغِ آغوشِ تو را لحظه ای
داشته باشم؛
تا بغل بغل،
شکوفه شکوفه،
جوانه بزنم...

‍ ‍ ‍

هر سال می گوید: "حتما این بهار جوانه میزنم." نیمکت چوبی پارک!

گفت: من را که امیدی نیست
به بهار رسان سلامم را
گفتمش مگر بهاری هست ؟
آن زمان که نیست یارم را
گفت من درختِ خشکیده ام
گفتمش خوابیدن مرگ نیست
گفت: این خوابِ زمستانی
هیبتش به قدرِ مردن نیست ؟
گفتمش جوانه هاست در تو
من به چشمِ دل...

زیبایی را قاب بگیر
و بر کنج دلت بیاویز
و یا درون گلدانی زیر مشتی خاک مدفون
و هرروز با قطره ای آب
میهمانش کن،
آنچه جوانه می زند،
مهری ست
در قلبت،
خودکاشته ای جاودان

آتش عشق تو بارید

دیوانگی

در من

جوانه زد....

امروز ...
تمام شعرهایم را
به یاد تو خواهم نوشت
تا اگر
عشقی در دلم جوانه زند؛
گوشه دفترم بنویسم :
دل مبتلای تو بود ...

دلم صحرای بی آب وعلفی بود
امدی اولین جوانه ی گل سرخ زده شد..باران بارید صحرا دشتی سبز شد..
و تو همان تک درخت ایستاده میانه ی دشت قلبم بودی که آشیان صدها فاخته ی دل آشوب شده بود...
همین برای دوست داشتنت کافی نیست؟

(بی گمان می گذرد)
بی گمان،
خواهد رسید روزی،
که بشویی دست و دلت را،
در جوی روان
بی گمان آید روزی،
تا بنشینی کنار آتش
چای بنوشی با شیرینی عمر
زندگی را باز ببینی،
که باز می خندد به روی تو
نترس ای جانم، نترس...
بی گمان از پس...

و تویی که به شمار روزهایم
در من ریشه داری!
پس چگونه با اینهمه باران درباغچه ی چشمانم جوانه نمی زنی؟

هرشب خیالت که می آید
جوانه میزنم
سبز میشوم

آنچنان دلشکسته و پرشکسته
شوریده دل و دیوانه بودم
که در این دنیا فقط
دلم هوای ترا کرده بود و بس
ابتدای کوچه برف می بارید
انتهای کوچه از من جوانه رویید
از زمستان تا بهار
فقط یک دیدار فاصله بود !

تو مثلِ ️
دلبرهای بهار می مانی
می خندی عشق جوانه میزند.

او تکیه زدن به شانه را درک نکرد / احساس کبوترانه را درک نکرد / با این که به هر دشت و دمن می بارید ، / او تشنگی جوانه را درک نکرد!!