دلبرجان:
بیادوباره شروع کنیم و از این
دوباره ها بسازیم !
دوباره بگوییم !
دوباره ازتَهِ دل بخندیم !
دوباره کمی لَجبازی کودکانه کنیم و کمی غُر بزنیم!
دلبرجان:
بیامثل قبل ، برویم روی بالکنِ خانه ی چوبی ِ دیدا جان ،
زیر نوازش طلایی رنگ آفتاب کنار ِ گلدان های شمعدانی رنگارنگ،
به مُتکایِ قرمز مخملی ،لَم بدهیم و
زُل بزنیم به این همه زیبایی و از آرزوهای قشنگمان حرف بزنیم !
یامثلا
یک کودک ِ سه ساله شَویم ودوباره با بوی نانِ داغِ مارجان ذوق کنیم و شانه به شانه ی هم در باغِ دَرَن دشتِ حیاط قدم بزنیم و شعرهای عاشقانه بخوانیم !
دلبرجان:
بیا دوباره بسازیم و دوباره در دلِ اینهمه زیبایی به برکتِ بارانِ عشق ، ریشه بزنیم و سبز شَویم !
بیا
مثل یک لیوان چایی داغ آلبالویی رنگ ِ قند پهلو ، در سرمای ِ زمستان دلمان برای کنار هم بودنمان ضعف برود !
دلبرجان باورکن ،
هیچ وقت برای شروعِ دوباره دیرنیست !
هیچ وقت....!
ZibaMatn.IR