امشب عروسیشه حواست هست
تنهاترین دامادِ این شهره
ما خیلی بد کردیم در حقش
حق داره که با هردومون قهره

از هم یه دنیا دور بودیمو
تنهاییو انکار می کردیم
این اشتباهو از سر اجبار
با هر نفس تکرار می کردیم

هرچی که باهم بیشتر بودیم
درکمون از همدیگه کمتر بود
هرشب صدای گریه و دعوا
کاش بچه مونم مثل ما کر بود

هر اتفاقی اختیاری نیست
این زندگی گاهی خودِ جبره
وقتی که بچه در میون باشه
چاره جدایی نیس، فقط صبره

یک انتخاب پوچ و بی منطق
یک ازدواجِ از سرِ تردید
وقتی از اول بذر بد باشه
روز درو باید تاسف چید

ما اشتباهی تا تهش رفتیم
تا کی میشد عشقو تظاهر کرد
این بچه جای خالیِ ما رو
با بغض و دود و هدفونش پر کرد

داره از اینجا میره اما باز
مثل همیشه ساکت و آروم
دستاش دارن می لرزن انگاری
از وحشت فردایی نامعلوم

امشب تمام آرزوم اینه
آغوش خوشبختی به روش واشه
آرامشو پیدا کنه با عشق
اون زندگیش برعکسِ ما باشه
ZibaMatn.IR