چون چشم گشوده ام به صد بار

روز از نو و روزی از نو ای یار

هر دم که فرو برم نفس را

این لحظه گذر کند چه بسیار

هر سال چو سال نو شود باز

عمرم گذرد ولی به تکرار

از شور و جوانیم چه گویم

پیری بشود بر آن پدیدار

افسوس که عمر ما هدر رفت

در حسرت نوگلی وفادار

از گرمی جام باده گویم

نه مست کند مرا نه هشیار

این قامت من ز غم دو تا شد

مخمور و خمیده پای دیوار

چون چشم به ره نشانده ما را

دل بسته به یاد روز دیدار
ZibaMatn.IR