میخواهم تمام لحظه ها را از تو پر کنم تا تمام زندگی من بشوی؛
به من یاد بده چگونه نگاهت کنم که خنده ات باشم؛
چگونه صدایت کنم که پاسخت باشم؛
و چگونه در آغوش بگیرمت که قرارت باشم؛
به من یاد بده ناگفته ای از سکوتت، معمایی از خنده ات و رازی از بیقراری ات؛
بگذار من صدای سکوت تو، پاسخ خنده ی تو و محرم بیقراری تو باشم؛
من شاعر نیستم و فقط تو را با قلمم زندگی میکنم؛
تو شاعر تمام شعر های منی.

مهرشاد علیزاده
ZibaMatn.IR