و روزی خواهد آمد
که گم بشوم در لا به لای سیاهی آسمان چشمانت
غرق بشوم در موج به موج زلف پریشانت
لبخند بشوم مستقر در گوشه لب هایت
بغض بشوم خانه نشین در عمق گلویت
و در انتها تو شعر بشوی
بنشینی بر روی قلمم
روی برگ کاغذ کاهی
بنویسم از عین تا قاف پایانی اش
یعنی عشق
فرشته باباخانی
ZibaMatn.IR
