متن زلف

مو پریشان منی، دست به زلفت نزنی...


که سیه زلف پریشان تو برده دل ما...

ای دل دیوانه تا باچشم مستش
خو گرفتی



زلفش اسبابی فراهم کرد
برشیدائیِ تو




علی مولایی

زلف درازی نیست:
دام دل من؛
چشمانم،
خیره،
به احساس نهفته در نگاهی است...
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

زلفانت
آن سلسله ی ممتدی ست
که پای من «مجنون» را
به سوی همه کس، همه کس، همه کس،
زنجیر است؛
و دلم
آن زلال غمناکی ست
که جلوه های سوزانت را
در بطن همه چیز، همه چیز، همه چیز،
نخجیر است.

آن سر زلفش که بازی می کند از باد عشق

میل دارد تا که ما دل را در او پیچان کنیم

پیچش ِ زلف ِ تو اینگونه مرا رسوا کرد
دل ِ رنجور ِ مرا خسته از این دنیا کرد
ای تو که آمدنت همچو عسل شیرین است
چشم بر هم زدمو یار مرا تنها کرد



سیده فاطمه حسینی

در زلف بی قرار تو باشد قرار دل

بر یک قرار نیست دل بی قرار من

یلدا به پای زلف نگارم نمی رسد

زلف چو شب اهواز و ابرو چاقوی زنجان

چشمانش طعنه به خمخانه شیراز می زند

ارس آرامی

همه ى قافیه ها تابع زلفش بودند
چادرش را که به سر کرد، غزل ریخت به هم!

در وصف آن زلف پیچیده چه بگویم؟

جز که این پریشانی بر شانه مبارک!!

ارس آرامی

حال و روز دل آشفته من در شکنج زلف او

پریشان در پریشان در پریشان است !

ارس آرامی

در وصف این زلف پیچیده چه بگویم؟

جز که موی پریشان بر شانه مبارک!!

ارس آرامی

و روزی خواهد آمد
که گم بشوم در لا به لای سیاهی آسمان چشمانت
غرق بشوم در موج به موج زلف پریشانت
لبخند بشوم مستقر در گوشه لب هایت
بغض بشوم خانه نشین در عمق گلویت
و در انتها تو شعر بشوی
بنشینی بر روی قلمم
روی برگ کاغذ کاهی...

.

تاب در زلف داد و هر مویش
در دلم صد هزار تاب انداخت

️️️

تار زلف توست
اما رشته ی جان من است

مرهمِ جانِ خستگان ، لعلِ حیات بخشِ تو ...
دامِ دلِ شکستگان طره‌ی دلربای تو ...
در سر زلف و خال تو رفت دل همه جهان
کیست که نیست در جهان عاشق و مبتلای تو

همان بازی کنم با زُلف و خالت
که با مَن می‌کند هر شب خیالت

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

اگر روزی بدست آرم سر زلف نگارم را
شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را

دست در زلف تو بردم که شب آغاز شود
حیف ! یلدای من این بار نشد طولانی

گُل از پیراهنت چینم که زلف شب بیارایم
چراغ از خنده‌ات گیرم که راه صبح بگشایم

شب یلداست شب از تو به دلگیری‌ هاست
شب دیوانگی اغلب زنجیری ‌هاست
شب تا صبح به زلف تو توکل کردن
شب در دامن تنهایی شب، گل کردن

اگر دستم به ناحق رفته در زلف تو معذورم!
برای دستهای تنگ، ایمانی نمی ماند