تصورنکن هر کس که سرزده از راه رسیدو لبخند رابرای تو به ارمغان آورد
هر کس که چند مدتی پیگیروپاپیچ تنهاییت شد
می تواند رفیقت باشد
رفاقت یعنی درزمانی که به او احتیاج است از راه برسد و قاعده بازی را به دست بگیرد
همین به موقع رسیدن و به جابودن است، که اصالت یک رفاقت را میسازد...
همه ما درعصری زندگی میکنیم که به لطف وحضور اینترنت هرروز میتوان باافرادی جدید اشناشد...
مبادا تصور کنی، یک فرد مجازی تازه ازراه رسیده که بلد است چگونه حرف بزند، رسم واداب رفاقت را بلداست...
مبادا قلب های سرخی را که ارسال میکند نشانه عشق وعلاقه بدانی...
یا اینکه اگر حال واحوالت را جویا میشود نشانه دلتنگی بدانی...
بعضیها آدمِ مجازی اند... امده اند که بروند.... آمده اند که چندصباحی بمانند وپس از مدتی تورا روانه ی لیست بلاکی های خود بکنند...
مبادا فکر کنی یک عکس، یک ویس، نشانه ی درون کسی ست!
مبادا چیزی را که میبینی بدون تحقیق باور کنی!
این آدمها، رسم حقیقت را نیاموخته اند.... وجز دروغ برزبانشان حقیقتی جاری نخواهد شد...
بچسب به آدمهای واقعی زندگیت...از آن رفقای حقیقی که بلدند چگونه حالت را خوب کنند وبمانند تاابد برایت... ❤️
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
