تو پژواک آهنگین خُنیاگرانی؛
تو همان افسانه ی بِکر جنگل های تودرتویِ مِه آلودی ،
تو همان رایحه یکریز باران در ازدحام مرموز درختانی ،
تو همان قصه ی زاده شدن یک رود از مادر کوهستانی،
توهمان افسانه باران های نیامده بر تن خشک بیابان های محسوری...
ارس آرامی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
