خطوط ِآغوشم چه پرصداقت
و پر اشتیاق نشانه های زندگی را
از سینه ات به عطش می نشینند
بیا و با بوسه های افسانه ایت
مهربانی و زیبایی را قافیه به قافیه قفل شو به قلبِ پرستویی من تا که بال بال بزنم تمام دوستت دارم های مسحور کننده ت را گرم و سرخ در مرزهای آفتابِ لوند و تماشایی احساسم!
ای دیوانه ترین دلبر!
لطفی کن و حل کن مرا در سینه ات
در تنه ات بی تابانه در هر تکرار
با بوسه های نورانیت!
پرتپش اما پاکیزه
زیباترین فکر! رویای معجزه ی حضورت تعبیر شد روبروی چشمان ِخندانِ خدا و باز شد مُشتِ غنچه های راز آلود عاشقانه ام با نم نمِ شرم؛
با سرانگشتان مهربانِ نسیم وافشا کرد تمام دوست دارم هایم را بوته به بوته
در باغ ِبازیگوشِ چشمانم بیصدا اما بکر و شاعرانه.
باران کریمی آرپناهی
ZibaMatn.IR
