پاییز من نگاه کن و ببین؛ که چگونه مرجانی و پرتلالو به گلبرگهای احساسم آغشته میشوی وچگونه ترانه های تب دارو عرق کرده از تابستان مُتمَرِّد ، در هوای لطافت ِ تو پرهمهمه می شوند! لبخندهای اناریت حس عاشقی را به چشم اندازی گوارا مبدل میسازد! پاییز طعم باران میدهد...
لب های من، لبخند را با هَیاهو روی لبانت به تعبیر می نشینند لب های من با بوسه های تو بلاتکلیف می شوند! راز ِ بوسه هایمان روی صورتم می لغزد و راهی برای پنهان کاری از برایم نمانده است ! آرام آرام بوی تازگیِ تنت میپیچد در جان ِ...
فاصله ی من تا تو میشود زندگی به شرط عشق با موج های میزانی از ماندن های روشن با قطره های ریز ریزی از بوسه های گرم! شکوه چشمانت دلم را امیدواری می دهد به نگاهی شاد ! وصدایت نور را تزریق میکند در بزم ماه با حال و هوایی...
کافیست که تب عشق لرزه به جان ِعاشقانه هایمان بنشیند؛ چشمانمان پر میشوند از تمام دوستت دارمهایی ک برای روز مبادا کنار گذاشته بودیمشان. باران کریمی آرپناهی ..
آفتاب زندگیم"خوشا" آن صبحدمی، که آفتابگردانهای چَشمانم به سمت خورشید نگاهت متمایل میشوند؛ و خوشتر آن دمی که تو با عشق, نور میدهی تمام عاشقانه هایم را.
سکوت می کنم در پاسخ به تمام دوستت دارمهای مبهمی که روانه ی دلم کردی ! که دوست داشتن و دوست داشته شدن آداب و مهارت خاص خودش را دارد! وتو تو خنده های عاشقانه تری داشتی فالهای ایرانی اصیل تری برایم برمیداشتی تویی که روح چشمانم را با گیتار...
بهار، گل بوسه هایش را ؛ در تارو پودِ ارغوانیه زمین ،به تکاپو نشسته است! جوری که مهربانانه لطافت ِبازوان خورشید را ؛ می شود زنجیر کرد به سر انگشتانِ یاس ها و اطلسی های مغرور و مرموز، وقتی لحظه های خوش بی خیالی را جار می زنند برهرکوی و...
بهار من تویی همین که می آیی و قلبم بی تاب و سبک میشود به یُمنِ مقلب القلوب حضورت! آه محبوبِ شورانگیزم تنم ،و سینه ام؛ چه دلبرانه مست می شوند ؛ از سنبل های لوندو بنفش نگاهت! ای نابترین اتفاق! تو متولد میشوی در آبگینه های سبز نیازم از...
خطوط ِآغوشم چه پرصداقت و پر اشتیاق نشانه های زندگی را از سینه ات به عطش می نشینند بیا و با بوسه های افسانه ایت مهربانی و زیبایی را قافیه به قافیه قفل شو به قلبِ پرستویی من تا که بال بال بزنم تمام دوستت دارم های مسحور کننده ت...
بیا و بی بهانه بند آغوشم شو گره بزن چشمانم را در مسیر اتفاقات ارغوانیه تبسم عبورم ده بی تکلف و ساده از صداقت نیلوفرها تا عشوه گری نازها عاشق ترم کن میان دلبستگی ها و وارستگیهای قرمزو بلوطی مردمک دیدگانت! پروازم ده در ساقه های نازک نیاز از واماندگی...
مهندسِ قلبِ من میشوی همین که احساسم را با بند بندِ انگشتانت به هم وصل میکنی! همین که شکسته های روحم را با مُهر قلبت به رنگ مِهر آغشته میکنی مهندس میشوی آنجا که با انگشتانت، موهایم را شانه میزنی و خستگی های عالم را، دکمه دکمه از تنم در...
ولنتاین یعنی بیاد بیاوری دوباره دوست داشتنم را؛ همین که دوستت دارم همین ک دوستم داری و تفسیر میکنم تورا به وضوح در کنار هر لبخند، ولنتاین یعنی آغوشت که مملو میشود ازتب لرزه و تبسم وتنفس! چه عریان! چه پر طمطراق! چه پرهیاهو! باران کریمی آرپناهی.
تمام حال خوشایند منی وقتی قلبم در هر طپش؛ خواستنت را دوره میکند در رگهایم!. باران کریمی آرپناهی
دلدار ِمحبوبِ من خدا خودش شاهد است چراغِ حرارتِ عشقِ من ؛ هر صبح با آفتاب چشمان توست که یاقوت میشود با دستهای توست که نور بی هوا می رقصد در بی نهایت صبح! خوش به حال من که چشمانم، چنین عریان راز قلبم را می نویسند با بهانه وبی...
لبخندِ تو شبیه لباسیست که فقط به تنِ نگاه من می نشیند بخند جانان قسم میخورم خودِخدا هم ذوق میکند از دیدن این همه شاهکار زیرکانه ای که بر سرو روی عاشقانه هایمان نقش زده است. باران کریمی آرپناهی.
همیشه بوده اند انسانهایی که درست آن هنگامی که به بودنشان نیازداشتیم از دسترس ما خارج شده اند! آدمهای کم حافظه ایی که ما را فقط در اوقات فراغت وتایم اضافه و به وقت نیاز ِخود میخواهند! که زیبایی هر بودنی در به جا و بموقع بودنش می باشد افسوس...
به به چه زیبا چشم ِ دلم؛ اسیرِ آغوشت میشود بی اختیارترین هیاهو ! همین که نامت را صدامیزنم و در هر تکرار ؛ جان گفتنت حلوا می شود و قند دلم را نوش میکند. باران کریمی آرپناهی
ماعبور کردیم از انتظاراتمان از آرزوهامان واز آدمها؛ آدمها همان نالایقان بی انصافی که احساسات ناب ما را میان دیوارهای مهربانی دلمان دفن کردند که تاوان ِ این خوش باوری ها نتیجه اش شد کم اوردن خودمان جلوی خودمان! نمک نشناسانی که ماندن نمی دانستند ؛ اما آمدند تا در...
چرا برخی زنان به خودشون نمیرسن؟! آیا آنها راه را به اشتباه نرفته اند؟ ایا مفهوم واقعى زیبایى رو درست درک کرده اند؟ شاید باید به انها متذکر شد که به خود رسیدن به معنى هر ماه عوض کردن رنگ مو و کاشتن مژه و ناخن و اکستنشن نیست. به...
زمستان فصلی که پایان تمام تردید هاست بین رفتن ها و ماندن ها ! فصل دلگرمیهای عاشقانه ؛ تا ته قصه ی شب بیداری! با گل بوسه های سکوت و وسوسه! با نرگس های بی تاب از برای دلدادگی و بابونه هایی که یک فصل زندگی را با خیال راحت...
تو خلاصه ی تمام دلخوشی های عالمی! همینکه مینشینم و ناز موهایت را میکشم و میبافمشان به مهر؛ همینکه خود ِ خدا هم مینشیندو زُل میزند به این همه دلبرانگی ! همینکه میرقصی و میرقصانیم مستم میکنی؛ بی بوسه بی شراب! بعد تمام دوستت دارم هایمان شعر به شعر واژه...
زمستانی که شش دانگش را سّند زده ام به گرمای نگاهت به آواز ِسکوتت به اشکها و لبخندهایت به آغوش ِ امنت برای من در آینه ی ایامی که به کام دلم میچرخد! پرشور ؛ مهربان ؛ همراهم بمان بی ریا و بی همتا زمستان فصلی که پایان تمام تردید...
یلدا جان تنت چه عاشقانه و پرتپش در سجدگاه سفیدرنگ برف تعبیر رویایی یک فصل زمستان را وضو می گیرد! مرا دریاب یلدای غزل پوش در خاطرِ کوچه پس کوچه های زندگی تا جان بگیرم از قصه های برفی دیروز تا دل خنده های ساده ی امروز! با توام خودخودِ...
همین که می روی!همین که دور می شوی وشانه های اَمنت را از زیر بار تنهایی ام خالی می کنی ،موتورهای احساسم با انفجارِ قلبم، از کار می افتند! تو می روی تا سرزمین ِدلتنگی های مرا ، وسعت بخشی، جوری که در هیچ نقشه ای جا نشوند! و من...
