به خدا که بسپاری خودش حل می ش...

به خدا که بسپاری، خودش حل می شود. خودم دیده ام؛ وقتی که از همه بریده بودم؛ بی هیچ چشم داشتی هوایم را داشت، در سکوت و آرامش، کار خودش را می کرد و نتیجه را نشانم می داد که یعنی ببین! تو تنها نیستی...

تو حق نداری با ضربه ای و اشاره ای نا امید شوی و دست از تلاشِ خودت برداری ! به جای دعا ؛ توکل کن و به جای انتظار ؛ تلاش.
می دانم ! در دنیا خیلی چیزها هست که از توان تو خارج است ، اما فراموش نکن که هنوز هم خدا هست!
خدا حواسش به تو هست ، مراقبِ توست ، هوای تو را دارد ...
تو فقط ادامه بده و به معجزه او ایمان داشته باش بقیه راه با خودش .
خودم دیدم وقتی همه سعی بر زمین زدنم داشتند، دستان مرا محکم می گرفت و مرا بالاتر می کشید تا از گزندشان در امان باشم، هرکجا آدم ها دوستم نداشتند، او دوستم داشت و خلأ احساس مرا یک تنه پر می کرد.
اوست از پدر پناه دهنده تر و از مادر، مهربان تر... اوست از هرکسی تواناتر.
من کارم را به خدا سپرده ام و او هرگز بنده اش را ناامید نمی کند.
اگر امروز احساس کردی دلایل کافی برای لبخند زدن نداشتی ، صبر کن! قرار است همه سیاهی ها سفید شوند و حتی نقطه سیاهی برای یادآوری نماند.
هرکجا که خسته شدی و تکه ی کوچکی از پازل نامحدود زندگی ات را به کل آن تعمیم دادی؛ به خاطر بیاور که این فقط جزءِ اندکی ست در مقایسه با کل! و تکه ی ناچیزی ست در مقایسه با پهنه ی بیکران دنیای تو. دنیایی که بیش از چیزی که فکرش را می کنی برای تو اتفاقات و تجربه های شیرین، کنار گذاشته.
تو فقط امید داشته باش
به خورشید روشنی که خواهد تابید و این مسیرِ تاریک را پر از نور و لبخند خواهد کرد ...