این روزها که آرامم
خود را به دست باد می سپارم
و گوش فرا میدهم
می خواهم بدانم چه میگوید این سرکشِ رها
شاید این حجم از بی قراریه باد
نجوای عاشقانه ی زنی باشد
که در میان لمسِ عشق
خاک،
عشق را از او ربود
و اکنون زن
بی مهابا در میانِ ابرها
او را صدا می کند!
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
