سال هایی می شود گم کرده ام مقصود را
یک نفر باید بچرخاند مسیر رود را

یک نفر باید که در این مغز سلاخی کند
میل رخوت آور یک سکس در پریود را

خسته ام از رفتن و افتادن و برخاستن
بعد مثل سگ تکاندن جسم خاک آلود را

طعم هستی را چشیدن هیچ نتوانی مگر
زیر یک پل رفته و بلعیده باشی دود را

روح در تن مرغ زندانی ست با نولک زدن
کی تواند بشکند دروازه مسدود را

زنده گی ، سکس و سیاست، کار سختی پیش روست
شعر باید ساخت این گپ های نامربوط را
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
خوش بین