دنیایِ بعد از رفتنت مثل سراب است
با قرصهای هرشبم حالم خراب است

تا انتهای مرزِ بیداری نشستم
شب تا سحر چشمم به روی عکسِ قاب است

عاشق که باشی ابتدا باید بدانی
دنیای تو اندوه ممتد، اضطراب است

هرلحظه غرق عشق بودن هم همیشه
مانند یک پرسش شد امّا بی جواب است

تقدیر با من باز هم لج کرده انگار
بازیچه ی دستش شدن توصیفِ ناب است

پودِ مرا از تارِ تن از هم گسست و
روحم جدا از تن شد و گویی که خواب است

دلواپس فردای نامعلوم هستم
این زندگی چون موجهای روی آب است
..
..
بهزادغدیری
behzadghadiri
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)