خودم را در میان کتاب ها گم میکنم
تا ندانم چه می گذرد
که دانستنم جز فریادی گلو پاره چیزی ندارد
با چشم های باز گوش ها را بسته اند
خودم را در میان کتاب ها گم میکنم
در سال هایی دور ...
سال های کودکی ...
سال هایی که کتاب های فارسی
مدام از نعمت ها می گفت
از داشته ها و آورده ها ...
خودم را در میان کتاب ها گم می کنم
خودم را در خط به خط فارسی اول ابتدایی
گم می کنم
تا بعد از اینکه از سطر بابا آب داد
آب را از بابا گرفتم برگردم و خوزستانم را سیراب کنم
که برگردم با نانی که از بابا گرفتم ایرانم را نان دهم
که برگردم ..
شیر و تخم مرغ تازه و پنیر و کره هایی که کوکب خانوم
درست می کرد را در بین همسایگانم تقسیم کنم
بر می گردم به آن نعمت ها ...
به گذشته ها ...
خاطره ها ...
که هر چه بود آنجا جا گذاشتیم
خبر نداشتیم که روزی بجای عشق
برای شکم ها و لب های تشنه ی سرزمین مان
باید شعر بگوییم
رعنا ابراهیمی فرد (رعناابرا)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
