ومن آن قدر

با نگاهت مست میشوه هر دم
و در هوایت می نویسم هر لحظه
چشمانت تاریکی شب و
نگاهت زلزله انداز
موی میانی چو الف
لعل لبت چونکه انار
و نگاهت چون بادو
شبت ریخته بر رخسار
و من انقدر کر و کور شدم
که نبینم چوکسی چو خدای کوچکم
ومن آن قدر کر و کور شدم
که نشنوم سخنی چون سخن لعل لبش
ومن آن قدر کر و کور شدم
ومن آن قدر کر و کور شدم
..ووو
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دیوانه