دیوانه

من عاقل ترین بودم اما با نگاهت مجنون شدم

کاف گاف

چشم هایت ژرف تریت اقیانوس دنیاست
فقط با یک نگاه غرقش می شوم

بعضی اوقات دیوانگی تنها چاره راهه

ومن آن قدر

با نگاهت مست میشوه هر دم
و در هوایت می نویسم هر لحظه
چشمانت تاریکی شب و
نگاهت زلزله انداز
موی میانی چو الف
لعل لبت چونکه انار
و نگاهت چون بادو
شبت ریخته بر رخسار
و من انقدر کر و کور شدم
که نبینم چوکسی چو...

باران
باران که می بارد
ترانه ها آرام آرام
جان می گیرد
و بوی خاک باران خورده
یاد تورا با خود می آورد