میگفت بودنت بوی نون سنگکِ تازهٔ صبحِ جمعه رو میده،
بوی چوب سوختهٔ وسط جنگل،
بودنت صدای بارون روی شیروونی چوبی رو میده،
صدای خندهٔ بچه واسه خوشحالی کارنامه،
میگفت بودنت بوی وانیل و شکلات داغ میده وسط یه روز سرد زمستون،
بوی کولر آبی همراه یه کاسه آلوچهٔ نمک زده وسط گرمای تابستون،
میگفت وقتی هستی انگار آدم سرِ ثانیه آخر، چراغ قرمزوُ رد می کنه!
انگار ثانیه آخری که غذا بسوزه یادش میاد که زیر گازو خاموش کنه،
انگار بابات می خواسته مچتوُ بگیره و در رفتی،
میگفت وقتی هستی همون حسی رو داره که بعد از ده ساعت کار میای خونه و لش می کنی رو تخت،
همون حسی که جای ردِ کش جورابتو می خارونی،
همون حسی که بچه یه ساله بدقلق، دستاشو وا می کنه که بپره بغلت،
میگفت یه جوری بودنت خوبه انگار صدای سرخ شدن سیب زمینی میده وسط روغن زیاد،
صدای جیغ نوجوونی رو میده که کنکور قبول شده،
صدای خنده دوتا عشق قدیمی رو میده که صورتشون سرخ شده،
بودنت صدای معلم دبیرستانمو میده که میگه «تو نه پشت سریت»،
صدای کارمند بانکو میده وقتی زنگ زده بگه تو قرعه کشی برنده شدی،
میگفت دوست داشتنت یه جوری خوبه انگار از خواب می پری ولی هنوز کلی زمان داری بخوابی،
حس روزی که فهمیدی رئیس ت فردا رو تعطیل کرده،
یه جوری خوبه انگار وسط دعوا جوابای خوب به موقع یادت اومده،
انگار وقتی بی پول بودی صدای اس ام اس واریز شنیدی،
انگار یکی روز تولدت نشسته واست خیلی شیک با پیانو آهنگ تولدت مبارک نواخته،
انگار کیف پول و مدارکتو گم کردی و یکی زنگ زده گفته بیا پیدا شد!
بودنت یه جور خوبه انگار فروشنده بهت کلی تخفیف داده و کلی خرید کردی!
انگار یه جعبه جادویی شکلات داری که تمومی نداره،
انگار رفتی رو ترازو و رسیدی به وزن ایده آل
انگار اونم همین قدر که دوسش داری دوست داره... ارس آرامی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
