ستاره های شبی. ماه می شوند

کم کم ترانه های دلی، آه می شوند
دلواژه های سِحر شبانگاه می شوند

گویی تمام کوه غم روی سینه ای
مثل سبکترین پری از کاه می شوند

حال و هوای ثانیه ها بسکه دیدنیست
پروانه های لحظه دلخواه می شوند

آنجا هجوم شوق و ارادت حکایت-
آئینه های شسته از اکراه می شوند

وقتی نسیم رازقی و پونه می وزد
سرشانه های پنجره کوتاه می شوند

انگار کوچه های پر از عطر عاشقی
با سوز و ساز زمزمه همراه می شوند

در بی کران شوق و تمنای آسمان
نم نم ستاره های شبی، ماه می شوند

◇◇◇
اشکِ آه
آب زلال است
و اشکِ شوق
مروارید عشق
و هرآنچه جز این
آب مروارید
□ علی معصومی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)