هرچه که داری از من ست اما شکسته این دلم
ازمیز کارو صندلی تا کاغذ و تخت و قلم
مهمان شدی بر خوان من، آتش زدی بر جان من
آرامش طوفان تو،این سایه ایوان من
قمری پناه آورده بود بر شاخه ها و برگ من
آواره اش کردی تو با ؛ امضای حکم مرگ من
ازمرگ همنوعان من ؛ جنگل سیاه پوشیده است
گاهی تبر هم ناروا ؛ از خون من نوشیده است
سوزاندی و کردی تباه ؛ اندام زیبای مرا
برباد دادی عاقبت ؛ تو...آرزوهای مرا
دنیا نمی ماند چنین بر کام تو ای نازنین سوزاندیُ،سوزانَدَت،یک باغبان حالا ببین
هر کس که بذری در زمین افشاندو آن را آب داد
گویا که بر قلب زمین،آرامشی نایاب داد
شهرزادشیرازی تخلص..(چه دلتنگم)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
